Eg reknar med at dei fleste som les bloggen vår
skjønnar at dette er eit glansbilde av det virkelige livet vårt....
At dette er bilde og tekst frå (stort sett)
dei beste øyeblikka i livet vårt...
At denne bloggen ikkje seier så mykje om all sorgen som ligg bak...
Om alle dei vonde øyeblikka vi har....
Om alt vi ikkje klarer å få til...
Om alt vi skulle gjort, men ikkje rekk....
Men det er ganske bevisst -
fordi vi ønsker å fokusere på det positive,
fordi vi hadde gått til grunne om vi vart bitre...
fordi vi ikkje kan eller vil sette oss fast i sorga...
Sorga over korleis livet til Oskar kunne blitt...
om han berre hadde fått tatt ei blodprøve i hælen når han vart fødd -
for då kunne alt vore så annleis...
Han ville fremdeles hatt diagnosa si -
og vi måtte fremdeles gitt han dietten,
medisinar og unngått sjukdom
(så godt som det lar seg unngå),
han måtte ha fått behandling når han er sjuk...
MEN : han ville mest sannsynlig ikkje fått den store hjerneskada han har fått...
Han kunne hatt eit relativit normalt liv...
han kunne kanskje ha mulighet til å holde sitt eige haud,
bruke hendene sine, sitte, krabbe og kanskje gå -
og viktigast av alt -
han kunne kanskje hatt eit talespråk...
og fortalt oss kva som er gale, korleis han har det eller
rett og slett at han er sint på oss ;)
Det er lett å bli bitter når det er slik,
men ein kan ikkje -
for då øydelegg vi både vårt og Oskar sitt liv....
Men dette er stort sett glansbildet
(og av og til slike innlegg som dette)
Når du les bloggen, så les mellom linjene -
for dette er ikkje enkelt.
Det er tøffe dagar og gode dagar
det er dagar der Oskar spyr opp maten sin, og må få mat på nytt
det er dagar der han berre vil bærast eller sitte på fanget,
der han skrik og har masse spasmer -
enten fordi han har vondt, vil gjere noko eller er sint...
fordi han er "fanga i sin eigen kropp"
det er dagar der eg ikkje har lyst til å stå opp - men berre må,
men der er også gode dagar
der Oskar er i godt humør og livet følest herlig!
Men det er vel gjerne slik det er å ha eit barn med ei så alvorlig diagnose,
og med så store handikapp -
meir som ei berg- og dalbane
(som eg gjerne skulle ha stoppa slik at livet kunne gå inn i sine "normale" dagar igjen)
Denne helga har Oskar vore sjuk igjen,
han fekk feber natt til fredag -
og har fått øyrebetendelse...
Men no er han på bedringens vei,
og vi kryssar fingrane for at han kan få lov til å vere frisk til jul
- og at vi kan tilbringe jula her heime :)
Også denne gangen klarte vi å behandle han her heime -
det er godt å kjenne at vi blir tryggare slik at vi kan klare det!
(og det er nok ei kjennsgjerning at akkurat Oskar,
kan vi bedre enn dei fleste legar)
Dei er verdens beste - gutane våre!
Og vi gjer det vi kan for at dei skal få alt det livet kan tilby,
men av og til helde det hardt....
Då er det berre å plukke opp dei bitane av hjertet som ein mista -
og gå på vidare!
Klem frå Sissel