Ei positiv innstilling til livet....

...det er det vi prøvar å ha....

Men skal ærlig innrømme at det helde hardt innimellom,

ikkje på grunn av Oskar - men på grunn at eit utrulig

tungrodd byråkrati - og personar som ikkje vil forstå...

Når ein sit med ein haug med papir som skal ordnast -

når du skal skrive søknadar der alt det negative skal leggast fram,

og du egentlig har mest lyst til å fortelle for nokre fantastiske gutar du har...

men veit at det ikkje når fram for å få hjelp....

Når hussaka tar evig lang tid -

for at vi skal få bygd på huset slik at det blir tilrettelagt for Oskar,

når ein må klage til fylkesmannen for andre gang for å få

gjennom eit skattefrådrag som ikkje er så stort ein gang,

når ein får avslag på det ein meiner er nødvendig for at

Oskar og vi rundt han skal ha eit godt liv...

alle slike ting kan faktisk ta knekken på folk...

Men : opp i alt dette prøver vi heile tida å fokusere på det positive!

Vi har fantastiske folk nær Oskar -

pedagog, assistentar, fysioterapeutar, barnehabilitering,

legar, ernæringsfysiologar, staped, tilde, barna i barnehagen,

naboar, familie, vennar, ergoterapeutar osv.

Alle desse som jobbar nær Oskar dreg i samme retning og prøver

alt dei kan ilag med oss å gjere livet hans best mulig!

MEN - dess lenger vekk dei kjem frå guten,

dess mindre forstår dei - uten at eg skal gå inn i enkeltsaker.

Og då er det så utrulig viktig at dei er villige til å høyre på oss som

står han  nær... I ei fantasiverd kunne kanskje dette fungert, men i det virkelige

livet gjer det ikkje det...

Eg veit ikkje kor mange gangar vi har fått avslag i posten og har mest lyst til

å berre godta det som blir bestemt over oss - men så tar tigeren tak i deg

og seier at det kan du aldri gjere!

Vi har ein liten gut som aldri gir opp,

og derfor kan ikkje vi rundt han gi opp heller -

for og gi han og brorane eit godt liv!

MEN - eg har full forståelse for at ein kan gi opp,

for det er tøft - og vi er berre 2 1/2 år inn i denne jobben.

Oskar har ei utrulig positiv innstilling til livet -

han har eit smil som kan smelte stein,

og eit fantastisk glimt i auge!

Han er ikkje noko problem -

han har store utfordringar som han kjempar med kvar dag -

og gjer det beste ut av det meste!

Det er ikkje Oskar som slit oss ut - det er systemet!

Men midt opp i alt dette prøver vi å ha ei positiv innstilling til livet,

og leve det så godt vi kan her og no -

for ingen veit kva morgendagen bringer oss -

det har Oskar lært oss!

Denne bloggen er eit lite vindu inn i våre liv,

men den er ikkje livet vårt -

om du skjønnar kva eg meiner?

Av og til kjem det slike innlegg som dette -

men for det meste så ønsker eg å vise dåkke at livet ikkje

treng å stoppe opp om ein blir satt på utrulige prøver innimellom -

grip det og gjer det beste du kan her og no.

Vi er opptatt av at gutane våre skal få oppleve -

og Oskar skal få vere med!

I dag har vi kosa oss med den første snøen -

eit lite mirakel i seg sjølv -

og Oskar hadde ikkje lyst inn igjen ;)

Her kjem nokre bilder frå dagen i dag :

Blid gut i vogna :)

Herlig utsikt frå byggefeltet

Storebror Ulrik ordna snømann!

Oskar lika denne vesle elva -

den lagar så fin lyd ;)

Kjekt å sjå sola litt ;)

Brrr....kaldt :)

Tøffingen til mamma!

Måtte inspisere snømannen

...og mate fuglane litt ;)

Vi kosar oss vidare i helga -

og skal sjå om vi både rekk å skrive ei klage i mårgå,

og ta fram og ta oss ein tur på akebrett med alle tre gutane ;)

Ha ei riktig god helg vidare alle sammen -

og om du har tilsvarande utfordringar som oss -

så STÅ PÅ OG GI ALDRI OPP!

Det er så vel verdt det desse vi kjempar for :)

Klem frå Sissel